[186] Historia ucieczki

Mimo, że obiecałam sobie dawkować przyjemność czytania książek Ferrante po Historię ucieczki sięgnęłam szybciej niż planowałam. Nie żałuję tego wcale, ponieważ po raz kolejny mnie zachwyciła.

Lila i Elena są już dorosłymi kobietami. Elena w końcu zakończyła edukację, postanowiła założyć rodzinę. Lila po wielu problemach również zaczyna szukać swojego miejsca na świecie, ale już nie przy mężu. Dorosłe życie ma dla nich wiele niespodzianek, tych dobrych i tych mniej i choć wiele rzeczy je rozdziela, wciąż pozostają przyjaciółkami.

Dopiero przy tym tomie tknęło mnie mistrzostwo Ferrante w nadawaniu tytułów książkom. Do tej pory odnosiłam je tylko do jednej z dziewcząt (Lili), ale w gruncie rzeczy wszystkie idealnie pasują do obydwóch. Są zupełnie inne, prowadzą różne życie, ale właśnie tytuły są w stanie idealnie podsumować historie lub charaktery obydwóch dziewcząt. 

Jaka jest Historia ucieczki? Podobnie jak poprzednie tomy jest spokojna, mimo burzy uczuć targających bohaterkami i niepokojów we Włoszech. Dystans czasowy z jakiego o wydarzeniach opowiada Elena, sprawia, że powieść zyskuje niesamowity klimat, niemal intymny, ale jednocześnie nie pozwalający na nadmierne emocjonowanie się wydarzeniami. Nie jest przez to nudno, ale pojawia się tym więcej elementów sprawiających, że łatwo zastanowić się nad czytaną treścią i własnym życiem, tym bardziej, że zależnie od etapu na jakim znajdują się bohaterki, każdy może w ich losach odnaleźć cząstkę własnych problemów i uczuć.

Tyle w warstwie w filozoficznej, ale jak jest z tą prostszą, fabularną na podstawowym poziomie? Książka dalej opowiada o zwykłym życiu – problemach młodej małżonki, później matki, problemach w małżeństwie i w pracy. Doskonale ukazuje pozorne bezpieczeństwo i szczęście rodzinnego domu, które widać z boku, ale i bark zrozumienia co do tego, że wewnątrz niekoniecznie jest tak samo. Wspaniale pokazuje jak zmienia się świadomość człowieka w trakcie dorastania – choćby Elena stopniowo tracąca własną tożsamość i życie na rzecz rodzinnego ogniska, by w końcu je odzyskać i na nowo podjąć karierę pisarki. Ukazuje również okrucieństwo i wyzysk w fabrykach na przykładzie Lili, a także walkę o wolność i prawa pracownicze, ale również emancypację kobiet. Historia ucieczki doskonale ukazuje codzienność i budzącą się świadomość w ludziach, ale wszystko przez pryzmat Eleny – kobiety znajdującej się pomiędzy światami inteligencji a neapolitańskiej biedoty.

Książki Ferrante potrafią zaczarować czytelnika. Sprawić, że przeniesie się do innego świata, ale jednocześnie nie zapomni o własnym życiu. W pewien sposób zacznie projektować na własne życie, t należące do bohaterek, tak jak robi to Elena z Lilą. Nie sposób tego uniknąć, bo choć w różnych wydaniach, wszyscy w pewnym momencie przeżywany to samo i o tym jest  Historia ucieczki – o życiu, więc przeznaczona dla wszystkich żyjących.