[Do zobaczenia] Balerina

Felicja marzy o zostaniu baleriną. Nie jest to jednak łatwe, bo wychowuje się w sierocińcu na francuskiej prowincji. Marzenia są jednak po to, by je spełniać, więc którejś nocy postanawia uciec i zacząć naukę w szkole baletowej.

Fabularnie Balerina jest bardzo schematycznym filmem o prostej fabule. Bohaterka udaje się do szkoły, początkowo jej nie wychodzi, ale ma talent, serce i ciężko pracuje, więc w końcu spełnia marzenie. Przyznam jednak, że jest to schemat, do którego mam pewną słabość i wracam od czasu do czasu, kiedy tracę wiarę w siebie. Jako taki sprawdza się naprawdę dobrze, myślę też że czasem pokazanie dzieciom, że o marzenia trzeba walczyć może im wyjść na zdrowie.

Tak jak wspominałam na początku, Balerina jest ładnym filmem. Animacje są śliczne, Paryż ukazany w bajce naprawdę zachwyca swoim wyglądem, jest ukazany naprawdę szczegółowo. Na wszystko przyjemnie się patrzy, nawet jeśli fabuła wydaje się mało interesująca. Filmowi towarzyszy także bardzo dobra ścieżka dźwiękowa i to wszystko sprawia, że jest naprawdę dobrze wykonany i powinien zadowolić wszystkich estetów.

Zauważyłam, że wielu recenzentów zarzuca Balerinie niezgodność historyczną i nieprawdopodobieństwo. Przyznaję – to na pewno nie jest jej mocna strona, wystarczy spojrzeć na to, w jaki sposób ubrane są postacie i jak się zachowują. Dorosły widz z pewnością zda sobie z tego sprawę, natomiast dla młodszego może stanowić problem. Da się go jednak łatwo ominąć, jeśli się z dzieckiem po seansie porozmawia, opowie jak to wszystko wyglądało naprawdę.