[144] Flush. Biografia

Biografia bardzo nietypowa, bo przede wszystkim psa, a pośrednio, przez niego, poetki Elizabeth Barret. To właśnie z jej listów pochodzi większość informacji na temat Flusha, z których czerpała Woolf w trakcie pisania, a cytaty zostały zamieszczone w powieści.

Flush jest spanielem, podarowanym Elizabeth Barret przez jej przyjaciółkę. Miał zapewnić jej towarzystwo w trakcie spędzania długich, samotnych godzin w jej panieńskim pokoju, kiedy poetka z powodu choroby nie mogła go opuszczać. Prócz towarzysza stał się jej najbliższym przyjacielem i trochę zazdrosnym obrońcą na wiele lat.

Opisy w powieściach składają się głownie z tego, co widzimy, czasem słyszymy. Choć i takie występują we Flushu, to jednak dominują opisy miejsc, rzeczy i ludzi przez zapach. Zważywszy na to, że główny bohater jest psem, więc ten zmysł ma bardzo wyostrzony i wydaje się to naturalnym rozwiązaniem, jednak nie zmienia faktu, że opisy są zachwycające. Świat opisywany przez Woolf staje się zupełnie inny, bardziej szczegółowy i trochę orientalny. Dowodzi niezwykłego kunsztu pisarki i daru spostrzegawczości.

Zresztą nie tylko opisy dowodzą kunsztu, ale i całokształt. Woolf niezwykle umiejętnie potrafiła wprowadzić czytelnika w świat widziany z perspektywy psa, z niezwykłą precyzją przedstawiła rodzącą się więź i uczucia między poetką i pupilem. Chwilami aż trudno było pamiętać, że Flush jest tylko psem.

W powieści nie brakuje również przedstawiania świata, w którym Flush się obracał. Oczywiście, jest to głownie pokój panny Barret, jednakże w powieści bardzo szczegółowo przedstawiono Londyn z całym jego urokiem, snobizmem, ale i ciemnymi, niebezpiecznymi częściami. Został bardzo dobrze skontrastowany z obrazem Włoch, w których rozgrywa się część fabuły, a Woolf korzystając z okazji wyśmiała pewne zasady, skrytykowała inne.

Flush. Biografia to bardzo prosta, bardzo krótka powieść, ale jednocześnie sprawiająca wiele przyjemności w trakcie czytania, zwłaszcza dla osób potrafiących wyłapać pewne wątki biograficzne z życia Elizabteh Barret. Bez nich jednak też niewiele traci, stając się po prostu bardzo ciekawą i zabawną lekturą.