O Wojaczku w ProMedia

Lubicie poezję? Ja nie za bardzo. Pewnie duży w tym wkład szkoły i pytania „co autor miał na myśli”, na które rzadko potrafiłam odpowiedzieć zgodnie z kluczem, ale też bez przesady – później sama dużego wysiłku w próby polubienia wierszy nie włożyłam. Jest naprawdę niewielu poetów, których czytam z przyjemnością i jestem nimi zainteresowana. Jednym z nich jest Wojaczek i dlatego piątkowe spotkanie z redaktorami książki Nie te czasy w salonie ProMedia było dla mnie gratką.

To nie było spotkanie, na którym prowadzący (Konrad Wojtyła i Maciej Melecki) opowiadali o samym poecie. Ważna była tylko książka, historia jej powstawania i to, dlaczego pozwala inaczej spojrzeć na Wojaczka. A że pozwala, to nie ma wątpliwości – redaktorzy opublikowali prozę, o którą autora wcześniej nie podejrzewano, zwłaszcza, że poruszana tematyka wcześniej nie pojawiała się w jego twórczości, poza tym okazało się, że tworzył dłużej niż dotąd przypuszczaliśmy.

Dla mnie najciekawszy był jednak opis prac związanych z powstawaniem książki. Odkrycie nowych wierszy, niemal przypadkowe, ich żmudne odczytywanie, oczekiwanie na kolejne mikrofilmy i przygotowanie do publikacji, a także problemy z samym wydaniem, to nie jest coś, co zainteresuje każdego, ale daje pewne wyobrażenie o stopniu trudności wykonanej przez redaktorów pracy. Niestety, poza ciekawym opisem pojawiły się wypowiedzi pozostawiające pewien niesmak: krytyka córki Wojaczka, która kiedyś utrudniała publikację pewnych wierszy, krytyka Kierca, który miał naprawdę duży udział w publikowaniu i rozpowszechnianiu utworów Wojaczka, wydają się nie miejscu. Rozumiem wspomnienie, że ktoś kiedyś na coś się nie zgadzał lub się mylił, ale rzucanie mętnych oskarżeń i sugestii, to jednak przesada.

Ogólnie spotkanie mi się podobało, można się było na nim dużo dowiedzieć. Wiem, że podobne odbędą się także w kilku innych miastach. Warto się na nie wybrać, czy to ze względu na zainteresowanie Rafałem Wojaczkiem, czy na proces wydawania książki z utworami nieżyjącego poety.